Herşeyde “Devir değişti” diyoruz.
Teknoloji değişti adapte oluyoruz, iletişim yöntemleri değişti adapte oluyoruz, toplantı yapma biçimimiz bile değişti onu da uyguluyoruz, evlerimiz, arabalarımız değişiyor ve hepsine okiz!
Peki DNA mız değişmiyor mu?
Her yeni gelen nesil daha farkında, daha açık, daha başka gelmiyor mu?
Uzun zamandır düşünüyorum, ne oluyor da tüm hastalıklarda olduğu gibi duygusal sıkıntılarda da yaş sınırı gittikçe küçülmeye başladı. Eskiden 14 yaşında depresyona giren veya ufak yaşlarda anksiyete sorunu yaşayan, sınav kaygısından dolayı aşırı dalgalanmalar yaşayan çocuklar daha az sayıda vardı. Ben psikolog değilim. Ancak bir sürü psikolojik teşhislerde de yaş sınırının artık epey ufaldığını duyuyorum. Hemen bazılarınızı duyar gibiyim; “Eskiden vardı ama bunu teşhis edecek yeterli uzman yoktu, çocuklar için hayat bu kadar stresli değildi, bu kadar bilgi ortalıkta yoktu, beslenme daha iyi idi………” vs vs.
Hepimize muhteşem TAM bir gün diliyorum!
Bugün içimden TAMAMLAMAK geldi. Neyi mi diyeceksiniz? Yarım kalan işlerimi. Nasıl mı diye soruyorsunuz? Harekete geçerek.
Göndermediğim, cevap vermediğim e- postalarımı tamamlamak, bitirmediğim yazılarımı bitirmek, arayacağım deyip aramadığım arkadaşlarımı, akrabalarımı aramak, randevulaşmak üzere konuştuğum sevdiklerim ile adını koymak, başlayıp bitiremediğim rejimi tamamlamak, aklıma gelip paylaşmadığım, düşüncelerimi, hislerimi tamamlamak, hayalini kurduğum ama adım atmaktan korktuğum projeme taslak çizmeyi tamamlamak, yapmaya başladığım ve yarı yolda kendime olan inancımı kaybettiğim sergi hazırlığımı tamamlamak, sevdiğime yazdığım mektupları tamamlamak, almaya başladığım vitaminleri tamamlamak, kendime verdiğim sözleri tamamlamak……
Bazı şeylerinde yarım kalabileceği ile ilgili fikrimi tamamlamak bugün yapacaklarım arasında.
Peki siz yarım kalan nelerinizi tamamlamak istiyorsunuz?
Bir tek hayallerinizi tamamlamamanız dileği ile,
Sevgide kalın, sevgiyi paylaşın…..
Raquel Habib
Uzman Psikolog Yüksel Artar ile üzücü olsa da toplumumuzun hızla artan bir gerçeği olan boşanmış ailelerde sık rastlanan üvey anne-baba-çocuk olmak konusundaki hassas dengeleri, dikkatlice ele alınması gereken konuları ve daha sağlıklı bir ilişki kurabilmek için dinamikleri nasıl oluşturmamız gerektiğini konuştuk.
Üvey çocuk konumunda olmak ne demek?
Üvey çocuk olmak ve üvey anne ya da babaya sahip olmak, çocuğun anne ya da babasının öldüğü veya boşandıkları ve yeni bir evlilik oluşturulduğu anlamına gelir. Böyle bir zemin üzerine kurulan yeni ailede üvey anne- baba ve çocuk olmak pek çok belirsizliği ve güçlüğü de beraberinde getirir.
Anne ve babası boşanan birçok çocuk, onların bir gün barışacağını hayal eder, ancak ikinci evlilikler çocuk için bu umudu bitirir. Bu hayal kırıklığını yaşayan çocuğa anne ve babanın nasıl yaklaşacağı çok önemlidir.
Psk. Dr. Neslihan Zabcı ile iki hafta önce başladığımız ‘çocuğumuzla kordon bağını kesme’ konusundaki söyleşimize, bu hafta da babanın bu süreçteki rolüne odaklanarak devam ediyoruz.
Babanın anne ve çocuk arasındaki kordon bağını kesmedeki rolü nedir?
Baba, anne ile çocuğun ayrışmasında, aralarındaki tutkusal bağın esnemesinde, çocuğun sosyalleşmesinde, dile yatırım yapması ile dış dünyaya açılan kapısıdır. O, ‘aşığın sansürü’ olarak araya girmeli ki, anne ve bebeğin bağı çözülsün. Üçüncü bir kişi olmadığı zaman anne ve bebeği kimse ayıramaz. Annenin hayatında baba yok ise bir iş, bir sevgili sayesinde anne gözünü bebekten alabilmelidir. Anne kendisinin başka sıfatları da olduğunu hatırlamalı ve herkes kendi bireyselliğini yaşayabilmelidir.
Bilgisayar başında saatler boyu oynanan oyunlar, televizyon seyrederken oturarak geçirilen vakit, okula giderken dengesiz şekilde taşınan yük gibi çantalar, okulda saatlerce hareketsiz geçen zaman çocuklarda fiziksel sıkıntılar yaşatmakta. İşte bu konuda bir fark yaratabilmek için, geleceğin nesillerini ileride daha kaliteli bir yaşam konusunda eğitebilmek için çocuklara Pilates eğitimine gönül veren Lara Koyuncu ile Pilates’in ne olduğunu, faydalarını ve nasıl uygulanması gerektiğini konuştuk.
Sevgili Lara Koyuncu, itiraf etmeliyim ki muhteşem bir şey yapıyorsunuz. Pilatesi çocuklara öğretmek, ağaç yaşken eğilir atasözünü hatırlatıyor bana. Bir çocuğa ne kadar küçük yaşta sağlıklı ve iyi alışkanlıklar edindirirsek o kadar daha kaliteli bir yaşamının olma ihtimalini arttırırız. Çünkü bu konudaki bilinçlenme küçük yaşlarda direkt olarak bilinçaltına yerleşir. Böylece gelecek yıllarda kendisi için iyi olanı ayırt edebilecek donanıma sahip bir nesil yetiştirebileceğimizi umuyorum. Bu yüzden sizi tebrik ediyorum.
Ne zaman ve nasıl çocuklarla Pilates yapmaya başladınız?
2011 yılına kadar beş yıl Miami’de yaşadım ve aslında Pilates hikâyem burada başladı. İkinci çocuğumu doğurduktan sonra Pilates derslerine başladım. Pilates’in içine girdikçe, ne olduğunu anladıkça artık hayatımın vazgeçilmez bir parçası olduğunu anladım ve öğretmen olmak için eğitime başladım. 2011 yılında Türkiye’ye geri döndüğüm zaman bir gün Ortopedist Prof. Dr. Erkal Bilen, çok sevgili yeğenime tedavi amaçlı Pilates önerdiği sırada,
Ruhun elle birlikte çalışmadığı yerde, sanat olmaz
Leonardo da Vinci
Oğlum İlker sanat yönü her zaman kuvvetli bir çocuk oldu. Çizmek onu rahatlatan birşey olmuştur, renkleri herzaman çok sever, hele bir şeyler yaratmak onu çok mutlu eder. Tüm bu yönlerini deneyimleyebileceği, çocuk psikolojisinden de çok iyi anlayan, çocukları güvenlik sınırları içinde serbest bırakıp kendilerini keşfetmelerini sağlayan, bir o kadar da onlara hissetirmeden onları eğitebilen, mutheşem tatlı bir ressam olan Alev Çelikyay ile sanat ve çocuklar hakkında çok keyifli bir söyleşi yaptık
Sanatla ilgilenen çocuklar neden daha başarılı olma eğilimindeler ?
Sanatın bir ya da birkaç dalıyla uğraşan çocukların hayatın diğer alanlarında daha başarılı oldukları ile ilgili yapılmış çeşitli araştırmalar var. Duygu ve düşüncelerini, sanatın içinde yer alan yaratıcı ifade yöntemleri ile aktarmakla ilgilenen çocuklarda farklı beceriler de gelişiyor. Örneğin basit bir resim yaparken bile hayalgücünün harekete geçmesiyle başlayan bir süreç var. Bu durum, bunun en iyi nasıl yansıtılabileceğini araştıran bir düşünce akışını başlatıyor. Ne çizeceğine, nasıl çizeceğine karar verme, bir kompozisyon oluşturmaktan, malzeme seçimine, uygulamaya kadar bu akış işliyor. Kendi iç dünyasını yansıtırken aynı zamanda bir düşünceyi soyuttan somuta geçirme, canlandırma becerisi gelişiyor ve bunu yaparken sorun çözme yetisi işlemeye başlıyor. Ortaya çıkan sonuç
Sevgili Anael’in kurucularından İris’in verdiği bir günlük seminer’e katıldım. İtiraf etmeliyim ki çoğu annenin ilgisini çekebilecek bir başlığı vardı bu seminerin.
ÇOCUĞUMUN NEYE İHTİYACI VAR?
Sevgili okuyucularım ile bu keyifli seminerde duyduklarımı paylaşmak istedim. Umarım sizde benim kadar keyif alırsınız.
R: Her anne için çok hasas bir soru bu İris. Neden bu konuyu seçtin?
İ: İnsanoğlu için bilim tarafından da kanıtlanmış olan tek ihtiyacımız BAĞ KURMAKTIR! Tabi ki bağ kurmak için en gerekli duygu SEVGİ ve KENDİNİ GÜVENDE HİSSETMEKTİR!
Uyumlu çocuk eşittir bağ kurabilmiş çocuk, uyumsuz çocuk eşittir kopukluk yaşayan çocuk demektir. Çocuk her yaşta ve herkes ile kopukluk yaşayabilir.
Çocuğun ilk temel ihtiyacı sağlıklı bir anne-baba ilişkisidir. Mesela; baba eve geldiğinde ilk önce anneyi öpmeli sonra çocukları ile ilgilenmelidir. Ebeveynler arasında sağlıklı ve dengelerin iyi kurulduğu bir aile sisteminde çocuklar kendilerini güvende hissederler.
Çocukta bir problem var ise bu ebeveynlere çocuğun bir ihtiyacı olduğu ile ilgili bir sinyal verir. Bu kimi zaman Dikkat Eksikliği, uykusuzluk, derslerinde sorun veya sosyal sorunlar olabilir. Bunlar bize hep bir ihtiyacın olduğunu söyleyen ipuclarıdır.
Hayatın odak noktası çocuklar değildir ve bir evliliğin de çocuklar kadar şefkate ihtyacı vardır. Uzman David Code diyor ki; “Mutlu çocuklar yetiştirmek istiyorsanız evliliğe öncelik verin.”
