
Hiç çocukken parkta tahteravalliye bindiniz mi? Küçükken uzun süre yukarıda kalınca biran önce aşağıya inme ihtiyacı duyardım. Ya siz?
Sonra birden beklenmedik bir anda karşı tarafın insiyatifine bağlı bir hızda ve zamanda yere çakılırdım. Yere inmenin rahatlığı ama gafil avlanmanın acısını duyardım. Kontrolü karşıya vermiş olduğumdan gafil avlanırdım. Hazırlıklı olsam belki de ayaklarımı yere koymayı akıl edebilirdim. Böylece yere çakılmak yerine daha az darbe alarak oyuna devam ederdim…..
Işte duygularımı da karşıdakilerin yönetmesine izin verdiğimde aynen tahteravelliden düştüğüm gibi yere çakılıyorum. Oysa kendimi ve durumu kısacası AN’I takip etsem,