Sabır Göstermek

Merhaba:

Hepinize harika bir hafta dileyerek bu yazımda yarın akşamki Meditasyon buluşmamızın ana teması olan "Sabır" kavramından söz etmek istiyorum.

Sabır, bize bazı şeylerin bazen kendi zamanına göre olgunlaşarak hayat bulacağını hatırlatan değerli bir öğreti. Eskilerin “Her şeyin bir zamanı var!” ya da “Sabreden derviş, muradına ermiş.” gibi sözleri aynı noktayı işaret ediyor.
 
SABIR, PRATİK GEREKTİRİYOR.
 
Bu gerçeği özümsememiz ve içinde bulunduğumuz bazı durumlarda kendimize ve başkalarına karşı sabırlı olmamız gerektiğini sürekli olarak kendimize hatırlatmamız, Mindfulness pratiklerinin de bir parçası.
 
Önemli diye düşündüğümüz bir çok şeyin peşinden alelacele koşarken, içinde bulunduğumuz an’ı, yani hayatın kendisini kaçırmış oluyoruz aslında.
 
Peki, kendimizi gergin, endişeli ya da heyecana kaptırmış ve sabırsızca hareket ederken bulduğumuzda nasıl pratik yapabiliriz?

Cevap: Kendimize bilinçli olarak tüm bu deneyimleri kapsayacak bir alan açarak...
 
DOĞANIN SABRI.
 
Doğaya baktığımızda, herhangi bir bitkinin, sadece çiçeği farklı zamanlarda açtığı için bir diğer bitkiyi kıskandığını söyleyebilir miyiz? Aynı şekilde, bir ağacın farklı zamanlarda yapraklarını döktüğü için endişelendiğini; güneşin doğuşunu bekleyen hayvanların sabırsızca serzenişte bulunduklarını duyabilir miyiz?
 
Doğa kendi içindeki dengesini, kendi zamanında yaşarken her şey kendi mükemmelliğiyle tam ve olması gerektiği gibi olmaya devam ediyor. Ta ki biz insanoğlu, sürece müdahale edene kadar…
 
Bizler de özümüzde doğayla uyumlu canlılar olarak kendimizi, kendi sürecimize teslim etsek acaba hayatımızda ne farklı olurdu? Klasik bir örnek olsa da tırtılın dönüşümü için kozada geçirmesi gereken zamanı değiştiremiyoruz.
 
KENDİ HIZIMIZI FARK ETMEK.
 
Bir kişinin olgunlaşmasını, bedensel dönüşümünün bir başkası ile aynı olmadığını ve zeka gelişiminin ya da kişisel becerilerinin artmasının kendi içsel sürecine ait bir hızla olabileceğini hatırlasak acaba kendimize ve etrafımızdakilere nasıl daha farklı davranırdık?
 
Çoğu zaman “Neden olmuyor? Ne zaman becereceğim? Benim ondan farkım ne?”  gibi sorularla kendimizi sorgularken bulduğumuzda, belki de en güçlü özelliğimiz olan “otantikliğimizi” ve “bize özgü olanı” teğet geçiyoruz. Odağımız hep dışarıda olarak yaşamak, kendi hızımızda yaşamayı zorlaştıran baş unsur.
 
SABIRIN DÖNÜŞTÜRÜCÜ GÜCÜ VE SÜRECE GÜVEN.
 
Sabır ve güven iç içe geçen kavramlar olduğundan, sabır konusundan bahsederken “sürece güven” sözüne değinmemek pek mümkün değil. Sabır, kendi yolumda istikrarla devam etmemi destekleyen bir vasıf; kendimi anda tutabilmem için gereken en güçlü beceri. Ayrıca, sabır pratiğinin, zamanla içimizde oluşabilecek kızgınlığın gücünü azaltan ve hatta kızgınlığımızın nefrete dönüşmesini engelleyen bir gücü de var.
 
MINDFULNESS PRATİĞİ…
 
Bu nedenle, her gün tekrar tekrar bir çok şeyi kendime hatırlatma ihtiyacı ile güne başlıyorum.
 
- Çünkü pratiklerimi yapmamın,
- değişime giden yolda istikrarla ilerlememin,
- herkesin kendi hızında ilerleyebileceği gerçeğini içselleştirmem ve bununla kalabilmemin,
- karşımdaki beni anlamadığında onun olduğu yerle buluşabilmenin
bir sabır gerektiğini kendime hatırlatmam gerekiyor.
 
Ve tabi ki içimdeki sabırsız ve dürtülerle hareketlenen tarafımın,
her an aktif ve telaşlı enerjik bir çocuk gibi araya girmek için beklediğini
kendime SABIRLA hatırlatmaya ihtiyacım var….
 
Ya sizin?